ویولن که همچنین به اسم فیدل نیز شناخته می شود،
ساز ویولن سیمی معمولا با چهار سیم کوک شده در پنجم های کامل است.
این ساز کوچکترین و با محدوده زیر ترین ساز از خانواده کلاس آموزش ویولن ، خانواده سازهای سیمی است که شامل ویولا و ویلنسل هستند.
لغت امروزی آن از لغت ایتالیایی violino که به معنای ویولای کوچک است آمده است.
کسی که ویولن را می نوازد ویلونیست یا فیلدر یا ویولن نواز خوانده می شود.
ویولونیست ها صدا را با کشیدن آرشه بر روی یک سیم یا بیشتر تولید می کنند
که می تواند توسط انگشتان دست دیگر متوقف شود تا محدوده کاملی از نت ها را تولید کند .
ویولن نواز همچنین می تواند با ضرب زدن سیم ها یا تکنیک های متفاوت دیگر ویولن تولید صدا کند.
کلاس آموزش ویولن در آموزشگاه موسیقی نارمک (سپهرپارسی)
این ساز توسط موسیقی دانان در محدوده وسیعی از سبک های موسیقی شامل موسیقی باروک، کلاسیک، جز، محلی و راک نواخته شده است.
ویولن در بسیاری از نواحی غیر غربی نیز بسیار نواخته می شود.
ویولن گاهی فیدل نیز خوانده می شود، صرف نظر از نوع موسیقی که با آن نواخته می شود.
ساز ویولن اولین بار در قرن شانزدهم در ایتالیا شناخته شد که با تغییرات بسیار در قرن هجدهم و نوزدهم روبرو شد.
ویولنیست ها و کلکسیون دارها معمولا سازهای ساخته شده
توسط استرادیواری، گیارنری و خانواده آماتی از قرن شانزدهم تا هجدهم در برسکیا و سرمونا
و ویولن های ساخته شده توسط جکوب اشتینر در اطریش را تحسین می کنند.
تعداد بسیاری از سازها توسط ویلون سازهای کوچکتر ساخته می شوند
که هنوز هم بسیاری از ویلون های تولید انبوه تحت عناوین تجاری از صنعت های روستایی در مناطقی مانند ساسکونی، بوهمیا و مایرکورت می آیند.
بسیاری از این سازهای تجاری سابقا توسط سیرز، روئباک و سایر تاجرین فروخته می شدند.
شخصی که ویولن را تعمیر می کند، لوثیر خوانده می شوند.
اجزاء ساز ویولن معمولا از نوع های مختلف چوب ساخته می شوند .
اگر چه ویلون های الکتریک ممکن است اصلا از چوب ساخته نشوند
برای اینکه صدای آنها به مشخصات آکوستیکی ویژه ساختمان ساز وابسته نیست .
