کسی گفته است ملودی آنچنان چیزی است که تمام موسیقی در خدمت آن است .
تردید نیست که آشناترین و قابل تشخیص ترین عامل موسیقی ، ملودی است .
ملودی یکی از تجربیات اولیه هر کودک است.
بی تردید شما ملودی یکی از آهنگهای انقلاب یا هر آهنگ مشهور دیگری را به یاد می آورید .
ملودی «آهنگی» است که ما ، پس از ترک سالن کنسرت آنرا زمزمه می کنیم.
تمی موسیقائی است که طی یک سنفونی چند بار تکرار می شود.
گوش گیرنده غیر حرفه ای معمولا تنها به ملودی گوش می کند و هرگز به عوامل دیگر توجه ندارد.
او موسیقی را از روی ملودی آن ارزیابی می کند.
موسیقی با ملودی «خوب» درنظر او موسیقی خوبی است و موسیقی با ملودی غیر قابل تشخیص به نظرش اساساً موسیقی نیست.
ملودی یکی از مهمترین وسائل برای بیان ایده موسیقائی است.
آهنگساز اصوات موسیقی را به راهی ترکیب میکند که نه تک تک بلکه به شکلی وحدت یافته شنیده می شوند ؛
وقتی ملودی به منزله جوهر موسیقی به پایان می رسد گونه ای حالت اتمام نیز از آن محسوس است.
آموزشگاه موسیقی
ملودی ، مانند یک جمله مبنی بر دستور زبان یارای آن دارد که بی یاری عوامل دیگر متجلی شود .
اصوات مانند کلمات ، در الگوئی سازمان داده می شوند ، که بتوانند ایده را به تمامی انتقال دهند آنها بدون «سازمان گرفتن» مفهومی ناروشن دارند.
اصوات در ذهن ما خطی را آنچنان که ما در هنر گرافیک می بینیم مجسم می کنند.
خط در واقع موجودیت دارد
و عیناً همانند تابلوی نقاشی پیکاسو که از راه نمایش خط ایده ای را می نمایاند ، خط ملودی نیز ایده ای موسیقائی را معرفی می کند .
ملودی می تواند به هر شکل ، هر اندازه ، و با هر حرکت ساخته شود.
اگر ما اشکال گوناگون ملودی را فرا گیریم بهتر می توانیم خط ملودی را دنبال کنیم.
ما در این کتاب ، شما را راهنمائی می کنیم که به کرات صفحه های موسیقی را ، همراه با مطالعه مطالب ، بشنوید
تا خطوط ملودی ، اشکال آکوردها و تجسم های ریتمیک ، همچنان که در گوش گرفته می شوند «با چشم نیز تجسم یابند».
حتی اگر شما نتوانید خط موسیقی را بخوانید ، کم و بیش از نگاه کردن بر این خط ، در کتابهای نت چاپ شده ، درکی به هم خواهید رساند.
اقباس از کتاب دعوت به شنیدن ، نوشته ریچارد- ل .وینک – لوئز- ج . ویلیامز . برگردان به فارسی : پرویز منصوری
