فصل بعد از 1825

با شروع 1825، بتهوون با مشکلات جدی جسمانی، آرتروز و چشم درد مواجه شد. او در خانه می ماند و اغلب در بستر استراحت می کرد. او مجبور شد از برادرش کمک بخواهد و به خانه او در حومه شهر برود و در اتاقکی بماند و با یک پرهیز غذایی نامناسب زندگی بگذراند. سال بعد (1826)، اوضاع بدتر شد. دوستان بتهوون او را ترک کردند، او آهنگ سازی را رها کرد و دیگر آثارش به اجرا درنیامد. پس از موفقیت سمفونی شماره نه در 1825، هیچ کنسرتی آثارش را نمایش نداد. او در کمال ناامیدی در دفتر خاطراتش می نویسد: «انگار مجلس اعلی وین فقط به رقص، اسب سواری و شرکت در باله[a30] علاقمند است.»بتهوون تلاش کرد تا آثارش را منتشر کند، ولی فصل بد وی اجازه این کار را به او نداد و ناکام ماند. دربار سلطنتی که قبلاً از بو حمایت می کرد، در این هنگام از او رو برگردانده بود. اواخر 1826، در یک روز سرد ماه دسامبر، او برادرش را که دیگر مایل به نگهداری از او نبود را ترک کرد و به رغم اینکه برادرش یک کالسکه شخصی داشت، آن را در اختیار او قرار نداد و او سوار بر ارابه شیر فروش به وین بازگشت. درنتیجه، بتهوون با بیماری وخیم ذات الریه به وین برگشت.

کلاس آموزش گیتار

چند روز بعد، سلامت وی رو به وخامت بیشتری گذاشت: پاهایش متورم شده بودند و درد شکم عذابش می داد. در 3 ژانویه 1827، وصیت نامه اش را نوشت. او علیل و ناتوان به دو تن از دوستانش که به عیادت او آمده بودند شکوه می کند که او را در زندگی تنها گذاشته اند و هیچ خانواده ای ندارد تا از او مراقبت کنند. او در کنار خود تصویری از ترزا برونشویک همان زنی که دو دهه پیش از این نامزدش بود را نگه داشته بود.در 24 مارس 1827، پایان ماجرا فرا رسید. بتهوون از دو تن از دوستانش خواست تا برایش شراب راین درست کنند. ولی دیگر دیر شده بود. دو روز بعد در 26 مارس 1827، بتهوون بزرگ در سن 57 سالگی در حالی که توفان سهمگینی شهر وین را برآشوفت، درگذشت.نتیجه این چکیده زندگی نامه نشان داده است که در زندگی بتهوون فصل خوب در سال 1776 و فصل بد در سال 1792 آغاز گردیده است. سپس فصل خوب جدیدی در سال 1809 شروع که پس از آن فصل بدی در سال 1825 شـروع شد. بر مبنـای تغییـرات فصلـی در زندگی بتهـوون که با تاریخ های افراد دیگری که در پیش داریم درآمیخته، می توانید دریابید که فصول خوب و بد خودتان در آینده چگونه خواهد بود.

کلاس آموزش پیانو