برای تکثیر گیاه سینگونیوم می توان پس از خرید گیاه سینگونیوم اواخر بهار و یا اوایل تابستان از قلمه ساقه که ریشه های هوایی دارد .
یا قلمه هایی که ریشه خفته دارد استفاده کرد.
قلمه ها از نوک ساقه به طول 8-10 سانتیمتر و برش را حتما زیر گره بزنید و برگهایی که در انتهای قلمه است حذف کنید.
قلمه را در گلدانی که از مخلوط ماسه، خاک و خاکبرگ و یا پیت موس ، شن و پرلایت پر شده است بکارید.

اگر امکانات گلخانه‌ای ندارید، کیسه پلاستیک شفافی بر روی گلدان بکشید تا رطوبت در اطراف قلمه ها بماند
و گلدان را در محلی روشن اما بدور از نور خورشید نگهدارید.
مراقب باشید تا قلمه ها خشکی نکشند.
6-4 هفته طول می‌کشد تا قلمه‌ها ریشه بدهند .
که بعد از طی شدن این مدت زمان می‌توانید کیسه پلاستیک را از روی گلدان حاوی قلمه‌ها بردارید.
یک ماه صبر کنید و بعد اگر لازم بود از کودهای محلول هر ماه یک مرتبه برای گیاهان جوان استفاده کنید.
5-4 ماه بعد می‌توانید گلدان گیاه را عوض کنید و گلدانی بزرگتر را برای آن استفاده کنید.

آموزش روش تکثیر گیاه سینگونیوم پس از خرید گل و گیاه آپارتمانی

تکثیر و قلمه گرفتن از این گیاه کار چندان سختی نیست.
فقط کافی است که شما در فصل رشد از ساقه هایی که دارای ریشه های هوایی هستند و ساقه ای را انتخاب کنید که حداقل 8 سانتی متر طول داشته باشد.
و همچنین ساقه باید طوری از گیاه جدا کنید که برش آن دقیقا بر زیر گره باشد.
و اگر ساقه انتخاب شده دارای برگهای زیاد می باشد تمامی آنها را باید از گیاه جدا کرد.

سپس قلمه را در ترکیب خاک پرلیت+پیت ماس+ ماسه+ خاک برگ+ شن بکارید تا ریشه دار بشه.
بعد از ریشه دهی گلدان رو به محلی با نور زیاد و دما خوب منتقل کنید.
و  در روش تکثیر گیاه سینگونیوم به هیچ وجه اجازه ندید که خاک گلدان قلمه خشک شود.
عمل ریشه دهی بعد از 4 ماه به صورت کامل انجام خواهد شد.

تعویض گلدان گیاه آپارتمانی فیتونیا کار سختی نیست.
در این مقاله که در ادامه مقاله بیماری های گیاه آپارتمانی فیتونیا و درمان آن آمده است با این روشها آشنا میشوید.
اما ابتدا باید بدانید که تعویض گلدان گیاه آپارتمانی چه ضرورتی دارد؟

همانند کودکی که رشد کرده و به لباس‌های بزرگ تری نیاز دارد گیاه نیز همین‌طور است .
اکثر گیاهان پس از مدتی رشد می‌کنند و از گلدان‌ها و ظروفی که درونشان هستند بزرگ‌تر می‌شوند.
پس باید هر چند وقت یک‌بار گلدان گیاهان مورد علاقه‌تان را تعویض کنید.
اگر این کار را به موقع انجام دهید، گیاهانتان نیز با رشد خوب خود به شما پاداش خواهند داد.
گلدان خانه گیاه است و اهمیت آن در رشد و طراوت از مهمترین شرایط یک گیاه موفق است.

گلدان و گیاه به‌عنوان یکی از بخش‌های اصلی ترکیب محل مسکونی یا کار شما تابع شکل، رنگ و فضای محیطی است که باید به‌دقت مورد نظر قرار گیرد.
خروج ریشه از سوراخ انتهای گلدان و کند شدن رشد گیاه از نشانه‌های لزوم تعویض گلدان است.
گیاهان غیرسالم را از فهرست تعویض گلدان خارج سازید چون احتمال دارد بعد از جابجائی به دلیل عدم مقاومت لازم خشک شوند.

هنگام انتخاب گلدان برای گیاهتان، گلدانی را انتخاب کنید که قطرش 2?5 تا 5 سانتی‌متر بزرگ‌تر از گیاه باشد.
اگر گلدانی که انتخاب می‌کنید بیش از اندازه بزرگ باشد، گیاه داخل آن بیش از حد کوچک به نظر می‌رسد تا زمانی که در خانه? جدیدش دوباره رشد کند.
علائمی که نشان می‌دهند باید گلدان گیاهتان را تعویض کنید .
ارتفاع گیاهتان نسبت به گلدان بیش از اندازه بلند است .
اگر این چنین باشد و خطر خم شدن و سقوط گیاهتان وجود داشته باشد یا اینکه هم اکنون این اتفاق افتاده باشد باید گلدان آن را تعویض کنید.

خاک گیاهتان تُهی و عاری از مواد مغذی شده باشد .
گیاهان سالم مواد مغذی مورد نیازشان را از خاکی که درونشان هستند می‌گیرند.
اگر خاک گیاهتان بد منظر شده یا روی آن را دلمه‌هایی از نمک ، کپک یا قارچ پوشانده است، وقتش رسیده که گلدان و همچنین خاک گیاهتان را تعویض کنید.

ریشه‌های درهم پیچیده و بیرون زده امری مشکل است.
چون تمام این اتفاقات زیر خاک می‌افتد و از دیده پنهان است.
اما اگر رشد گیاهتان متوقف شده و یا آرام‌تر شده است، می‌توانید حدس بزنید که علت آن کمبود جای ریشه‌ها است.

روش تعویض گلدان گیاه آپارتمانی فیتونیا در سایت خرید گل و گیاه آپارتمانی

• در محلی که می‌خواهید کار تعویض را انجام دهید روزنامه یا پلاستیک پهن کنید.
• یک ظرف یا گلدان جدید برای گیاه انتخاب کنید.
• خاک چند منظوره و مناسبی که برای گیاهتان تهیه کرده‌اید را نیز آماده کنید.
• انتهای گلدان گیاهتان را با مقدار کمی خاک پُر کنید.

تعویض گلدان گیاه آپارتمانی فیتونیا به این صورت می باشد گلدان فیتونیا را هر سال اواخر بهار یا اوایل تابستان تعویض کنید.
در همان زمانی که گلدان بقیه گیاهان استوایی‌تان را تعویض می‌کنید.
یک گیاه فیتونیای سالم به سرعت رشد می‌کند و پهن می‌شود،
پس اگر گیاه فیتونیای بزرگی دارید و می‌خواهید آن را مدت طولانی در تراریوم یا دیش گاردن نگهداری کنید لازم است شاخسار و ریشه‌های گیاه را هرس کنید و به جای تعویض گلدان هر سال خاک گلدان را عوض کنید و خاک تازه برایش بریزید.

در مقالات قبلی که درباره ساز ویولن در وبلاگ بهترین آموزشگاه موسیقی تهران منتشر شد متوجه شدیم که ویولن ساز زهی و آرشه‌ای است.
در این مقاله به آموزش طریقه نظافت ویولن میپردازیم.
در این مطلب شما با چگونگی نظافت ویولن آشنا خواهید شد.
این ساز کوچک‌ترین عضو سازهای زهی آرشه‌ای است.
اصالت این ساز به کشور ایتالیا بر می‌گردد.
برای نواختن معمولاً روی شانه? چپ قرار می‌گیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده است نواخته می‌شود.
تاریخچه ویولن در اروپا به قرن 9 میلادی بازمی‌گردد. بسیاری معتقدند که ویولن نمونه تکمیل شده ساز رباب است.
رباب‌ سازی است که بعدها وقتی به اروپا آورده شد و تغییراتی در آن به‌وجود آمد به نام ربک در اروپا شهرت گرفت.
برخی بر این باورند که ساز ویولن از کشورهای عربی آمده‌است.
فرم‌های اولیه دارای سوراخی بودند که بر روی ساز قرار داشت اما بعدها این سوراخ از بدنه سازها حذف شدند و این ساز با سه سیم سرآغاز ساز ویولن تکامل یافته در سال‌های آینده شد.
در اروپا از قرن 16 میلادی به بعد ساز ویولن به صورت تکامل یافته دیده می‌شود.

آموزش نظافت ویولن در وبلاگ بهترین آموزشگاه موسیقی تهران

حال به اطلاعاتی درباره اعضای تشکیل دهنده ویولن می پردازیم:

چوب آج (افرا):
برای کف یعنی قسمت صفحه زیر ، دیواره یا قاب ، دسته، جای گوشی یا قسمت حلزونی دسته که از چوب آج ساخته شده است.

صنوبر:
صفحه رو و همچنین چوب کوچک و گرد داخلی ویولن یا پل که مستقیماً زیر پایه راست خرک به طور عمودی، بین صفحه رو و زیر قرار گرفته است.
دو قطعه چوبی که در داخل ویولن و قسمت چپ پایه خرک به موازات صفحه رو امتداد دارد نیز از چوب صنوبر است.
کاربرد این چوب، تقویت صفحه رو و همچنین حفاظت از حالت کشش سیم ها بر اثر فشار وارد بر بدنه است .
قطعه چوب واقع در قسمت چپ پایه خرک که نوسانات صفحه رو را مستقیماً به زیر ویولن منتقل می کند از صنوبر می سازند .

آبنوس:
سیم گیر، چوب سیاه روی دسته، گوشی ها، دگمه سیم گیر، برآمدگی روی دسته یا شیطانک ? زیر چانه ای و سوردین که همان صدا کم کن است از چوب آبنوس است.

جوش:
توسط جوش های استخوانی انجام می شود، چون بعضی از جاهای ویولن را نمی چسبانند و آن را جوس می دهند.

لاک:
دو ردیف؛ ردیف اول لاک زرد رنگ، و رنگ لاک دوم به میل شخصی بستگی دارد.
برای همین رنگ های مختلفی از ویولن در دنیا دیده می شود.

روش نظافت ویولن در کلاس آموزش ویولن

حتماً باید پس از نواختن، گرد کولوفون را با پارچه نرمی تمیز کرد.
اگر گوشی های ویولن، سفت و یا شل بود، می توان برای شب کردن آن از صابون و برای سفت کردن آن از گچ استفاده کرد.

نظافت ویولن بخش های داخلی

یک استکان برنج خشک را از سوراخ های F، داخل ویولن می ریزیم و حدود یک ساعت ویولن را به چپ و راست حرکت می دهیم.
پس از انجام آن کار، برنج ها را خارج می کنیم به این وسیله، تمام پرزها و گرد و غبار داخل به همراه برنج ها خارج می شود.

نظافت ویولن قسمت خارجی

کمی ویول را روی ویولن می ریزیم و آن را با پنبه جلا می دهیم.
ممکن است این ماده در ایران پیدا نشود، بنابراین از هر ماده دیگری نباید برای جلا استفاده کرد.
مقدار بسیار کمی روغن زیتون را می توان برای تمیز کردن به کار برد.
ویولن را باید هر چند وقت یکبار به متخصص سازنده نشان داد تا اگر روی دسته آبنوس موج افتاده باشد، موج های ایجاد شده را رفع کند و خرک و جاهای باز شده را ترمیم کند.
جعبه ساز باید کاملاً اندازه خود ساز باشد که ساز در موقع حمل کوچک ترین حرکتی نکند و برای خارج کردن ساز از جعبه، دسته ویولن گرفته شود، نه قسمت لاک خورده آن.

اگر میخواهید اطلاعات بیشتری درباره ساز ویولن کسب کنید مقاله تاریخچه پیدایش ساز ویولن را نیز مطالعه کنید.

اساتید کلاس آموزش هارمونیکا در کلاس موسیقی خود می‌گویند ماجرای هارمونیکای شیشه ای از جایی شروع شد که در یک ضیافت شام تعدادی از موسیقیدانان انگلیسی جام‌های شراب پر از آب را در کنار هم قرار دادند و بر آن‌ها نواختند.
بنجامین فرانکلین از بنیان‌گذاران ایالات متحده? آمریکا و یکی از شاخص‌ترین مخترعان زمان خود با اساس قرار دادن جام‌های آن ضیافت شام، چندین تجربه برای اختراع یک ابزار موسیقی شگفت انگیز را پشت سر گذاشت.

نتیجه تجارب او ابزاری بود که به آن «آرمونیکا» یا هارمونیکای شیشه ای می‌گفتند.
آرمونیکا 37 حلقه‌ی شیشه‌ای در حجم‌های مختلف بود که با یک ریسمان آهنی به هم وصل شده و هر شیشه با رنگ‌های مختلف رمزگذاری شده بودند تا به این شکل نت‌های موسیقی را مشخص کنند.
بر خلاف نسخه جام‌های آب، حلقه‌های شیشه‌ای فرانکلین، افقی چیده شده بودند که به نوازنده اجازه می‌داد تا همزمان تا 10 نت را بنوازد.
نوازنده برای نواختن این ساز باید انگشتانش را با آب خیس و حلقه‌های شیشه‌ای لمس می‌کرد.

آرمونیکا به خاطر داشتن صدای خاص و شکل متمایزش خیلی زود به ساز محبوبی تبدیل شد.تا جایی که ملکه فرانسوی «ماری آنتوانت» روش‌های نواختن آن را فرا گرفت و بازاری به راه انداخت و هزاران نمونه از آرمونیکا را ساخت و به فروش رساند.
تا اینجا همه چیز طبیعی بود و بر وفق مراد پیش می‌رفت تا این که گزارش‌هایی از مهمانان جشنی به گوش رسید که این ابزار در آن نواخته شده بود.
این گزارش‌ها سؤالات بسیاری را برانگیخت؛
شرکت کنندگان در مهمانی که به صدای این شیشه‌های پُرآوا گوش سپرده بودند دچار هذیان گویی و تأثیرات عجیبی روی مغزشان شدند.

مطالعه درباره هارمونیکای شیشه ای در بهترین آموزشگاه موسیقی تهران

پرنسس‌ای از لهستان به نام «ایزابلا زارتورسِکیا»، که در سال 1772 میلادی با بنجامین فرانکلین دیدار کرد و به آرمونیکای ویژه اش گوش سپرد گفت: از سودازدگی و شدّت اندوه رنج می‌بردم، وصیت و نامه‌های وداع خویش را نوشته بودم…
فرانکلین، آرمونیکا را گشود و بر آن نواخت… موسیقی آن تأثیر زیادی روی من گذاشت و اشک از چشمانم سرازیر شد، سپس فرانکلین کنار من نشست، و نگاه مهربانانه‌ای به من انداخت و گفت: بانوی من، شما درمان شدید! طبیعتاً از آن لحظه به بعد از سودازدگی و اندوه بی دلیلی که به آن دچار بودم، رهایی یافتم.

طولی نکشید که نوازندگان آرمونیکا یکی پس از دیگری درباره عوارض جانبی آن سخن گفتند.
لرزش، دستپاچگی، احساس وزوز، و حتی دیوانگی نوازندگان را در خود فرو برده و نگرانی‌های بسیاری برانگیخته بود.
آرمونیکا ابزاری شرارت بار شناخته شد و مردم را در معرض خطر قرار داد و در نتیجه هشدار‌ها و توصیه‌های سلامتی به افرادی که با این ابزار سر و کار داشتند ارائه شد.
دانشمند و پژوهشگر موسیقی آلمانی به نام «فردریک روچیلد» گفت: اگر از هر نوع اختلال عصبی رنج می‌برید، هرگز نباید آن را بنوازید، اگر بیمار نیستید، نباید آن را بنوازید، اگر احساس افسردگی یا غم داشته باشید نباید آن را بنوازید.

بسیاری از گزارش‌ها از بی ثباتی ذهنی و حالت هیستریک جمعی حکایت داشتند؛
بنابراین آرمونیکا به عنوان یک ابزار موسیقی پر دردسر طرد شده و کنار گذاشته شد. اما جایگاه آن هنوز در اپرا محفوظ بود.
«گائتانو دونیزتی» در تراژدی «لوچا دی لامرمو» از ساز نامتعارف شیشه‌ای برای توصیف صحنه‌ها استفاده کرد
و از آنجا که گاهی کسی که بتواند آرمونیکا بنوازد خیلی سخت پیدا می‌شد، نواختن نی جای آن را گرفت. بتهوون نیز برای این ساز قطعاتی نوشت که منتشر نشد.

نت‌های تولید شده توسط این ساز، حس جنون را القا می‌کرد، زیرا بین 1000 تا 4000 هرتز بود و برای گوش، پیدا کردن صدا‌ها در این فرکانس سخت بود.
در نتیجه باعث ناتوانی شنوندگان در تشخیص منبع موسیقی می‌شد.
اما این تنها دلیل جنون آمیز بودن موسیقی نبود، بلکه کریستال‌های سرب استفاده شده در ساخت آرمونیکا، کسانی را که ساعت‌های زیادی با آن سر و کار داشتند را دچار اغماء و هذیان گویی می‌کرد.

یکی از نوازندگان به نام «ماریان کِرچگزنر» در 39 سالگی فوت کرد، آرمونیکا متهم ردیف اول مرگِ زودهنگام او معرفی شد،
اما آرمونیکا مقصر نبود بلکه مسمومیت‌های سرب که در بین قرن‌های هجدهم و نوزدهم بین نوازندگان و شنوندگان شایع شده بود، مسبب این مرگ بود.
در دوران ما، آرمونیکا طرفداران بسیار کمی دارد و قطعه‌های کمی از نواختن آن در یوتیوب و اسپاتیفای پیدا می‌شود.
بیورک، دیوید گیلمور، تام ویتس از جمله اندک افرادی هستند که در آلبوم‌های موسیقی خود آن را به کار برده اند.
با وجود گذشت زمان، اما همچنان آرمونیکا ساز بدنامی است. در سال 2013 میلادی قطعه‌ای اجرا شد که نوازنده را در حالتی از جنون فرو برد.

در پستی که با عنوان راهنمای انتخاب بهترین سه تار در وبلاگ آموزشگاه موسیقی منتشر شد دانستیم که یکی از بهترین سازندگان ساز سه تار جزایری هستند.
در این مقاله شما را با سه تار مفاخری بیشتر آشنا کرده و علت قرار گزفتن این ساز در بین بهترین ها را خواهیم دانست.
موسیقی در زندگی تمام افراد در سراسر جهان جریان دارد و تأثیر موسیقی بر جنبه های مختلف زندگی آنچنان بالاست که حتی تصور زندگی بدون موسیقی واقعاً سخت است.
معمولاً برای رسیدن به آرامش، گوش دادن قطعه ای ناب از انواع مختلف موسیقی انتخاب همگان است.
اما آنچه که می تواند به اجرای زیبای یک اثر منجر شود داشتن ابزار و یا همان آلات موسیقی مورد نظر است.
اساتید برجسته در مورد بهترین سه تار به این باور رسیده اند که بهترین سازندگان ساز نوازندگان حرفه ای هستند چون صداها را بهتر تشخیص می‌دهند و هم چنین به نیاز نوازندگان در امر نوازندگی آگاه‌ترند.
اگر شما هم از طرفداران موسیقی دلنواز و سنتی سه تار هستید پس حتماً نام سه تار استاد جزایری به گوشتان خورده است.
یکی از ماهرترین سازندگان ساز سه تار در کشورمان استاد رامین جزایری می باشند که در زمینه نوازندگی سه تار هم تخصص و مهارت بالایی دارند.
در ادامه با آثار این استاد بیشتر آشنا خواهید شد.

معرفی سه تار جزایری در آموزشگاه موسیقی

استاد رامین جزایری در آذر ماه سال 1340 در تهران متولد شد.
وی از هم دوره ای های کیوان ساکت، مسعود شعاری، آقای همتی، آقای عزیزی، داوود آزاد و کیهان کلهرمی باشند.
رامین جزایری از شاگردان محمود فرهمند، کامران روحانی و ارژنگ ناجی می باشند اما نوازندگی سه تار را از دوران نوجوانی نزد استاد محمدرضا لطفی فرا گرفتند.
استاد جزایری پیش از اینکه بصورت حرفه ای سه تار بسازد به نوازندگی سه تار آن هم بصورت حرفه ای مشغول بود
ولی به علت علاقه زیادی که به ساختن ساز داشت نوازندگی حرفه ای را کنار گذاشت و ساز ساختن را شروع کرد.

آقای رامین جزایری در ابتدای دیدن ساز به فکر ساخت آن افتاد و با وجود این‌که در جایی آموزش ندیده بود و در خانواده و دوستان نیز سابقه چنین شغلی وجود نداشت با این حال، میل به ساخت ساز از دوران نوجوانی در ذهن ایشان ایجاد شد.

مشخصات ساز سه تار استاد جزایری:

سه تار استاد جزایری معمولاً دارای کاسه اسی کوچک است که جنس کاسه از چوب درخت توت یا شاه توت می باشد.
در مواردی هم از چوب گردو استفاده می کنند. ولی جنس دسته ساز همواره از چوب گردو است که بر روی آن، 25 عدد پرده بسته می شود.
انتقال صدا از سیم های ساز به کاسه سه تار به واسطه چوب کوچکی به نام خرک صورت می گیرد.
خرک از جنس چوب شمشاد است و لرزش های مربوط به سیم را از طریق صفحه نازک به داخل کاسه هدایت می کند.
در نتیجه صداها پس از چند بار انعکاس و تشدید، بار دیگر از مسیر سوراخ های روی صفحه بیرون می آیند.
طول کاسه سه تار 22 تا 30 ، عرض آن 12 تا 18 و عمق کاسه بین 12 تا 16 سانتی متر است.
دسته سه تار به ضخامت 3 تا 3/5 سانتی متر وطول آن 40 تا 48 سانتی متر می باشد و کل طول ساز یعنی دسته و کاسه، 76 تا 80 سانتی متر طول دارد. سیم های سه تار به ترتیب سیم سفید، سیم زرد، سیم واخوان و سیم بم نام دارند.

مراحل ساخت سه تار در کلاس آموزش سه تار

در سه تار تراش صفحه خیلی مهم است.
صفحه باید طوری تراشیده شود که نت‌های مختلف ساز از صدای زیر تا صدای بم را بتواند به خوبی تشدید کند و یک‌نواخت باشد،
چون اگر این کار درست انجام نشود، ساز در بعضی قسمت‌های صدایی، مثلا در محدوده بم یا زیر به خوبی نمی‌خواند.
در واقع تراش صفحه سه تار بسیار کار ظریف و پردقتی است.
اما در تار مجموع کاسه باید با دقت و ظرافت تراشیده شود.
کاسه رزنانسی ساز نقش بسیار مهمی دارد.
اینکه برخی فکر می‌کنند که پوست نقش اصلی را دارد و تعیین کننده است، اشتباه است.
چون ما سازهایی را دیده‌ایم که ایراد صوتی داشته‌اند و با تعویض چندین باره‌ی پوست هم مشکل‌اش حل نشده، چون مشکل اصلی از بابت تراش کاسه بوده است.

چرا از چوب توت در ساخت ساز سه تار استفاده می‌شود؟

یکی از شاخص‌های مهم انتخاب چوب برای ساز، قابل دسترس بودن آن است، بعضی‌ها می‌گویند که چرا با چوب‌های دیگر ساز ساخته نمی‌شود و فقط با چوب درخت توت ساز ساخته می‌شود.
به هر صورت سازسازان به تجربه دیده‌اند که این چوب هم قابل دسترس است، هم کیفیت صوتی مطلوبی را دارد و هنگامی که کهنه می‌شود حالت چینی مانند و سختی پیدا می‌کند، که برای صدا مناسب است.
ساز نویی که با چوب توت ساخته شده است و به تدریج کهنه می‌شود جنس چوب‌اش تغییر می‌کند و از حالت نرم اولیه که ساز، نو است به سمت شیشه‌ای شدن و چینی شدن میل می‌کند.
برای مثال، چوب گردو چنین خاصیتی را ندارد و یک چوب گردوی 100 ساله کیفیت‌اش خیلی شبیه چوب گردوی 1 ساله است.
به خاطر همین، چوب درخت توت برای ساخت کاسه رزنانسی ساز و صفحه سه تار انتخاب شده است.
که البته خود چوب توت هم انواع مختلف دارد که گفته می‌شود 150 نوع از گونه‌های مختلف آن شناسایی شده است، که نوع برگ‌های‌شان و میوه‌های‌شان متفاوت است، سوا از این‌که درخت توت نر و ماده هم دارد.
البته جای کار دارد که ببینیم کدام یک از این گونه‌ها می‌تواند بهترین گونه برای سازسازی باشد، که نیاز به یک کار گروه از رشته‌های تخصصی مختلف دارد، که به صورت آزمایشی این چوب‌ها را برای سازسازی تست کنند تا به نتایج مطلوب در این باره رسید.
ولی به صورت تجربی ممکن است سازسازها متوجه بشوند که کدام گونه از درخت‌های توت، برای ساخت ساز مناسب‌تر است.

ددر هنگام در دست گرفتن مضراب سنتور به این نکات توجه فرمایید.

مضراب روی بند اول انگشت و نزدیک به سر انگشتان قرار می گیرد.
انگشت اشاره در حلقه ی مضراب و سه انگشت ؛ کوچک ، انگشتری و وسطی زیر دم مضراب و انگشت شست روی دم مضراب نزدیک به حلقه ی مضراب قرار می گیرد.

باید توجه داشت که انگشت اشاره باید چسبیده به حلقه ی مضراب قرار بگیرد و در بین حلقه معلق نباشد و سه انگشت دیگر زیر دم مضراب و به هم چسبیده باشد تا دم مضراب به این سه انگشت تکیه دهد و ثابت بماند.
انگشت شست باید دقیقا در جای معین خود قرار بگیرد و حتی یک میلی متر هم جا به جا نباشد.

انگشت شست باید به نحوی روی دم مضراب قرار بگیرد که مضراب را ثابت نگه دارد و با حرکت انگشتان زیر دم مضراب حرکت نکند.
اگر مضراب از ناحیه ی انگشتان زیر دم مضراب به حرکت در آید ، اشتباه است.

مضراب حتما باید از ناحیه ی مچ دست حرکت کند.

اگر مضراب از بند اول انگشت دور و به بند دوم انگشت نزدیک گردد، احتمال دارد به جای مچ ، انگشتان حرکت کنند که هنگام اجرای قطعات با مترونوم بالا با مشکل مواجه شده و کنترل مضراب دشوار می گردد و امکان دارد هنگام اجرا مضراب از دست رها شود.

آموزشگاه موسیقی شرق تهران

دقت کنید مضراب هر دو دست را به نحوی بگیرید که به چپ یا راست متمایل نگردد.
اگر مضراب صحیح در دست گرفته شود و هنگام اجرا فردی مقابل شما نشسته باشد خطی عمود نشان داده می شود .
اگر دست شما متمایل به چپ یا راست مضراب را گرفته باشد ، پس از مدتی که به نمد مضراب نگاه کنید متوجه خواهید شد ؛ که نمد مضراب به چپ یا راست متمایل گردیده است.
اگر از ابتدا مضراب صحیح گرفته شود خیلی بهتر است از اینکه پس از مدت زیادی بخواهید مضراب را صحیح بگیرید.

مبتدیان باید مضراب را ابتدا محکم در دست بگیرند پس از مدتی دست ، استیل خود را می گیرد و آن را حفظ می کند و به اصطلاح مضراب در دست جا می افتد.

حالت دو دست موقع گرفتن مضراب و فرود آوردن روی سیم ها باید یکسان باشد ،
چون اگر کمی با یکدیگر متفاوت باشند و ارتفاع مضرابها کم و یا زیاد گردد صدای خوبی از ساز به گوش نمی رسد.

مضراب را به نحوی روی سیم فرود آورید که به هر چهار رشته سیم از خرک مورد نظر اصابت کند و اشتباهی بین سیمهای دو خرک و یا به چند سیم از خرک مورد نظر اصابت نکند و دقیقا هر چهار رشته سیم از خرک مورد نظر که هدف است به صدا در آید .

آموزشگاه موسیقی

مثلا می خواهید خرک چهارم (لا) را به صدا در آورید ؛ مضراب بین خرک سوم (سل) و چهارم (لا) فرود می آید که در این صورت :

1. صدای مطلوبی از ساز نخواهید شنید.

2. چون ضربه ها به صورت یکسان روی هر چهار سیم زده نمی شود ، سبب از کوک خارج شدن اولین سیم از خرک سوم و آخرین سیم از خرک چهارم می گردد.

وقتی یک نت را اجرا نمودید ،مضراب را روی سیم نگه ندارید ، بلکه خیلی سریع مضراب را در فاصله ی 15 سانتی متری بالای خرک قرار دهید مثل توپی که به زمین می خورد و بر می گردد.

هنگام فرود آمدن مضراب دقت کنید مضراب روی خرک ها نخورد ، چون سبب ایجاد صدای نا مطلوب و نازک شدن سیم و پاره شدن آن هنگام اجرا می گردد.

محل فرود آمدن مضراب سنتور

محل فرود آمدن مضراب سنتور در فاصله ی تقریبی 4 سانتی متری خرک ها باشد.

ارتفاع تقریبی فرود آمدن مضرابها در حدود 15 تا20 سانتی متری از سیم ها می باشد.

فاصله ها باید به طور دقیق رعایت شوند تا صدایی که از مضرابها به گوش می رسد یکسان و یکنواخت باشد.

کلارینت کوچک از اهواع سازهای انتقالی است.
رایج ترین نوع کلارین کوچک ساز قره نی است سی بمل است.

نحوه نوشتن نت برای ساز قره نیز ویژگی های خاص خودش را دارد.
کلارینت کوچک در D بسیار کم است و پیشنهاد می شود که تمام قسمتها برای کلارینت Eb نوشته شوند.
کلارینت های Eb و D هر دو دارای سیستم انگشت گذاری یکسانی هستند.

همچنین هنگام نوشتن قطعات برای کلارینت کوچک باید به موارد زیر توجه کرد:

آموزشگاه موسیقی

1- وقتی قرار است نوازنده ی قره نی Bb و یا A بخش دیگری را که برای کلارینت Eb است بنوازد باید فرصت کافی برای تعویض و تنظیم ساز به او داده شود.

2- نواختن کلارینت کوچک از بقیه اعضای خانواده ی کلارینت ها دشوارتر است و هنگام اجرا بهتر است استراحت های زیادتری برای نوازنده در نظر گرفت.

3- ساختمان ساز قره نی به نحوی است که برای نواختن مناطق صوتی بالا طراحی شده است مطمئن ترین نت در منطقه بالا G6 است،
اگرچه نواختن B بالا نیز ممکن است.
منطقه صوتی پایین در کلارینت کوچک کاملا ضعیف استو بهتر است اجرای این منطقه را به کلارینت Bb و یا A واگذار کرد.

4- کلارینت Eb برای سولو در منطقه بالا زیاد به کار برده می شود که بسیارنافذ است.
طبیعت این ساز به نحوی است که با کلارینت های دیگر خوب ترکیب می شود، چه در هوموفونی و یا پلی فونی.
این کلارینت با فلوت، ویولن و حتی ترومپت نیز ترکیب می شود.

5- اجرای استاکاتو با ساز قره نی بسیار صریح و روشن، و اجرای لگا تو بسیار تاثیرگذار است
و اجرای هر گونه تریل و تر مولو نیز امکان پذیر است.
قره نی در تمام مناطق قادر به اجرای هر نوع دینامیکی است، بجز آخرین سوم بزرگ در قسمت بالا .